ინდოეთში ქრისტიანული ინკვიზიციის ერთ-ერთი გავრცელებული ფორმა

ინდოეთში 1599 წლამდე არსებობდა ორდალია- " სტიქიის სასამართლო". ტრადიციული და საერთაშორისო წამების ფორმის გარდა (ცეცხლით, გავარვარებული რკინით ან ზეთით) იყო კიდევ ერთი თავისებური ფორმა: ეჭვმიტანილს აგდებდნენ ნიანგებით სავსე აუზში. თუ იგი გადარჩებოდა და გამოცურავდა ე.ი. ღვთის სასამართლო ადასტურებდა მის უდანაშაულობას, ხოლო თუ ნიანგები დაგლეჯდნენ - ღვთის სასჯელს მიაწერდნენ.
ისმის კითხვა - რომელი ღმერთი? აღმოჩნდა, რომ ჩვენი. ესეთი პრაქტიკა მიღებული იყო ინდოელ ქრისტიანებში, რომლებიც აღმოსავლეთის, მალაბარსკის ეკლესიას ეკუთვნოდნენ. ამ ეკლესიის დოგმატიკა ნესტორიანულს განეკუთვნებოდა. რეგიონალურ საკათედრო ტაძარში ( მდებარეობდა ინდოეთის იმ ნაწილში, რომელზეც პორტუგალიის ადმინისტრაციული მმართველობა ვრცელდებოდა) 1599 წ. კათოლიკებმა აიძულეს ინდოელები უარი ეთქვათ ორდალიაზე ინკვიზიციის სასარგებლოდ. (იხ. სტატია "დიამპერსკის ტაძარი " , მართლმადიდებლური ენციკლოპედია, ტ.14) დიაკონი ანდრეი კურაევი

В Индии вплоть до 1599 года существовали ордалии - "суд стихий". Помимо традиционной и вполне международной формы испытания огнем (раскаленным железом или маслом), была одна своеобразная: подозреваемого бросали в водоем с крокодилами.

выплывет - значит, Божий суд подтвердил его невиновность. Если же крокодилы разорвут его - что ж, Бог шельму метит...

Какой именно Бог? Оказывается, наш. Эта практика были принята у христиан Индии - Церкви Востока, Малабарской Церкви. Догматика этой церкви была несторианской.

На униональном соборе 1599 года (дело было в той части Индии, что находилась под португальским управлением) католики заставили индийцев отказаться от ордалий в пользу инквизиционного процесса. (см. статью Диамперский собор в Православной энциклопедии. т. 14)

Что еще раз доказывает, что инквизиция не столько впадение в варварство, сколько шаг к выходу из него, ибо и в Европе и в Индии введение инквизиции - это введение гласного и открытого суда с публичным прением сторон и сбором доказательств вместо "суда Линча" или ордалий. წყარო

Please Share it! :)